Ci z Francji od tych z Danii czy Wielkiej Brytanii sporo się różnią między sobą. Nie ma jednolitego ruchu narodowego, ale wspólny dla wszystkich partii narodowych zdaje się być ich stosunek do państwa. Nade wszystko pragną socjalizmu. Ochrony rynku pracy, przywilejów dla rolników, interwencji państwa w szkolnictwo, służbie zdrowia i wsparcia dla rodzimych fabryk.
Wbrew wszystkim głosom przerażenia i straszenia faszyzmem, nie ma tu tak naprawdę większej zmiany jakościowej. Czy decyzje w Europie podejmować będą socjaliści zasiadający w Brukseli, czy socjaliści narodowi w każdej stolicy z osobna nie zmienia podstawowego faktu. Rządzić będą socjaliści, a Europa dalej będzie się poruszać wytartą drogą do nicości.
