Miesiąc: kwiecień 2018

WEI ostrzega: z punktu widzenia rozwoju Polski i interesów gospodarczych takie spory i takie podejście do samorządów jest absolutnie błędne

Na posiedzeniu Zjazdu Rektorów Rosji, który odbywał się wczoraj, z przemówieniem wystąpił prezydent Putin. Mówił o tym, że jeśli Rosja chce się liczyć w świecie, to jej gospodarka musi się unowocześnić. Wezwał nawet zgromadzonych naukowców do dokonania „przewrotu naukowego” i dodał przy okazji, że kapitał nagromadzonej wiedzy wyczerpie się za dwa – trzy dziesięciolecia i wówczas, gdyby nic się nie zmieniło, to kraj będzie „beznadziejnie opóźniony”.

Podcast Warsaw Enterprise Institute. W roli głównej Prezes Tomasz Wróblewski. W dzisiejszym odcinku porozmawiamy o koncepcji daniny solidarnościowej – czy podatkiem dla najbogatszych nie ściągamy na siebie jeszcze większego kryzysu?

Zgiełk publicystyczno-polityczny wokół ustawy Kongresu o odszkodowaniach dla ofiar Holocaustu i ich rodzin mocno utrudnia poważną analizę problemu. A problem jest i zostanie z nami przez dobrych kilka lat.

„Pan Bóg pomaga tym, którzy potrafią pomóc sobie sami” – mawiał Thomas Jefferson. Dlatego państwo powinno działać na zasadach subsydiarności (od łac. subsidium – pomoc, wsparcie, odwód i i subsidiarius – rezerwowy, posiłkowy, służące do wsparcia lub uzupełnienia). To ta, którą można wyprowadzić z filozofii Arystotelesa, którą można odnaleźć w katolickiej nauce społecznej (u Tomasza z Akwinu encyklikach papieskich – zwłaszcza w Quadragesimo anno, i u ojców liberalizmu – zwłaszcza w Teorii uczuć moralnychSmitha).

Polska opinia publiczna dowiedziała się w ubiegłym tygodniu, ze istnieje Armenia. Nie jakiś mityczny odległy byt, ale konkretne, niewielkie państwo na Południowym Kaukazie. Przez ponad tydzień na ulicach Erywania trwały masowe protesty, które doprowadziły do dymisji rządzącego od dekady Serża Sarkisjana ze stanowiska premiera.

W Gdańsku wrze – trwa spór czy kawałek plaży zagospodaruje port czy pozostanie on plażą. Jako że mamy rok wyborczy, górą są mieszkańcy, kosztem możliwości rozwojowych portu.

Mam serdeczną prośbę, z którą zwracam się bezpośrednio do wielbicieli Janosika: przestańcie wycierać sobie twarz hasłem sprawiedliwości. Dotyczy to również pana premiera, który swoje kolejne pomysły, w tym daninę solidarnościową, uzasadnia właśnie potrzebą wprowadzenia „sprawiedliwego” rozwiązania ogromnego wizerunkowego problemu władzy.

Jeśli rząd chce złupić obywateli, ale w sposób stosunkowo mało widoczny i względnie dyskretny, można być pewnym, że sięgnie (znowu) do kieszeni kierowców. Oni są najwdzięczniejszą grupą do obdzierania z pieniędzy. Dlaczego?

Skoro Pan Premier chce „zaproponować” nam podatek „solidarnościowy” – czyli zabrać więcej tym, którzy mają trochę więcej, żeby dać trochę tym, którzy mają mniej, postanowiłem udowodnić jak łatwo na demagogię odpowiedzieć jeszcze większą demagogią. Bo rozumiem, że oczywiście „propozycja będzie nie do odrzucenia” – jak ta Don Corleone.

Zacząłem sobie zadawać takie niemądre pytanie – po co nam państwo? A skłoniły mnie do tego trzy wydarzenia, z pozoru wcale nie łączące się ze sobą. Pierwsze to premiera szumnie reklamowanego filmu Małgorzaty Szumowskiej: „Twarz”. Drugie to najpopularniejszy temat naszej publicystyki czyli wojna o pensje i nagrody dla wyższych urzędników i posłów. A trzecie, z pozoru odległe, to demonstracje w Armenii przeciwko kandydaturze dotychczasowego prezydenta na stanowisko szefa rządu.

W 2015 roku współczynnik dzietności kobiet (TFR) wynosił 1,3. Co oznacza, że 100 kobiet rodziło 130 dzieci. Statystycznie połowa to dziewczynki – czyli 65. Gdyby one utrzymały poziom dzietności swoich mam urodzą 80 dzieci – w tym 40 dziewczynek. Gdyby one utrzymały poziom dzietności swoich mam i babć urodzą 50 dzieci – w tym 25 dziewczynek.

Podcast Warsaw Enterprise Institute. W roli głównej Prezes Tomasz Wróblewski. Opowiemy o epoce naszych wielkich przetasowań systemowych: populizm, liberalizm, pluralizm – wszystko w codziennym użyciu. W pierwszym odcinku nie zabrakło tematów aktualnych: zapowiadanej obniżki CIT i ZUS, planowanego obowiązku etykietowania napojów alkoholowych.

Ze zdumieniem czytam opinie, że opodatkowanie podatkiem dochodowym 19% przychodu ze sprzedaży odziedziczonej lub otrzymanej w darowiźnie nieruchomości zanim upłynie 5 lat od jej nabycia, jest rzeczą oczywistą.

Damy wam jeszcze więcej (nie swoich) pieniędzy, a wy w zamian na nas znowu zagłosujecie – tak najkrócej można by podsumować przesłanie konwencji PiS. Można do tej konstrukcji, dość prostej i znanej w demokracji w zasadzie od jej początków, dorabiać wielopiętrowe teorie, jak zrobił to w jednym z programów publicystycznych prof. Andrzej Zybertowicz. Powiedział on, że „program socjalnym, który realizuje PiS, jest właśnie dobrym rozpoznaniem odwrotu państwa liberalnego, który następuje w Europie Zachodniej. To właśnie odpowiedź na wyzwania dzisiejszych trendów cywilizacyjnych”.

Jarosław Gowin chciałby, aby rodzice mogli w wyborach głosować za swoje niepełnoletnie dzieci. Swój mocno kontrowersyjny pomysł wicepremier zgłosił na konwencji programowej Prawa i Sprawiedliwości, a więc „na poważnie”. Tak zwane „głosowanie rodzinne” wymaga zmiany konstytucji i byłoby rewolucją wyborczą na skalę światową. Czy jest to realne, sensowne i co w tym wszystkim chodzi?

Urząd Skarbowy musi natychmiast skończyć z karuzelą interpretacji na temat zasad opodatkowania mieszkań na wynajem turystom.

Jeden z moskiewskich sądów rejonowych wydał właśnie (13 kwietnia) postanowienie o zablokowaniu w Rosji dostępu do najpopularniejszego tam messengera – Telegram. Cała sprawa ciągnie się od ponad pół roku, ale teraz najwyraźniej władze, postanowiły przyspieszyć. Adwokaci firmy w postępowaniu nie uczestniczyli, bo jak powiedział jej założyciel Paweł Durow, popełniono w trakcie dochodzenia tyle błędów i nadużyć, że obecność adwokatów tylko dodawałaby powagi tej, jak się wyraził, „farsie”. O co w niej chodzi? Otóż Telegram jest stworzoną w Rosji, ale już międzynarodową firmą (w marcu wg jej danych miał 200 mln aktywnych użytkowników na świecie), która chce konkurować z potentatami na rynku (WhatsApp czy Skype) tym, że rozmowy uczestników platformy są szyfrowane i nie mogą być, jak sama firma dowodzi, podsłuchiwane. I to właśnie nie spodobało się rosyjskim służbom specjalnych, bo ich zdaniem taki Messenger to idealne narzędzie dla terrorystów. Władze zażądały wydania kodów, a kiedy firma odmówiła, rozpoczęły postępowanie przed sądem, a wczoraj, zażądały, aby zablokować platformę „od zaraz”

W czasach gdy modne było cytowanie Marksa, ”Przyspieszający parowóz dziejów” był jednym z bardziej popularnych powiedzonek. Współcześnie trudno odwoływać się do metafory parowozu, bo dorasta kolejne pokolenie, któremu parowóz kojarzy się wyłącznie z wierszem Tuwima. Ale też przyspieszenie biegu historii wciska nas w fotele z siłą, która kojarzy się raczej z myśliwcem F-16 niż z parowozem.

Stany Zjednoczone przygotowują atak na siły reżimu Assada w Syrii. Wszystko wskazuje na to, że będzie to mocne uderzenie w wiele celów, a nie punktowy cios rakietowy. Zostaną więc wykorzystane do niego okręty, z których będą odpalane rakiety manewrujące, jak i lotnictwo, nie tylko amerykańskie, ale także sił koalicji walczącej dotąd z Państwem Islamskim. Ta operacja, o ile do niej dojdzie, będzie więcej niż ryzykowna z powodu obecności w Syrii rosyjskich wojsk, przede wszystkim systemów obrony przeciwlotniczej S-400.

Przebieg licytacji na populizm był łatwy do przewidzenia. Po decyzji Jarosława Kaczyńskiego, dotyczącej obniżki wynagrodzeń parlamentarzystów, ograniczenia wynagrodzeń samorządowców i zwrotu nagród przez ministrów, opozycja zaczęła szukać nowych punktów zaczepienia. Jednym z nich są wydatki na prywatną ochronę prezesa PiS, wynoszące – jak skrupulatnie obliczył w „Faktach” niezawodny Jakub Sobieniowski – 1,6 miliona złotych rocznie. Według autora materiału – to wątpliwe wykorzystanie publicznych pieniędzy, skoro prezes bardzo często jest w miejscach, chronionych przez SOP (wcześniej BOR) czy policję. Sobieniowski nie wyjaśnił niestety, jak wyobraża sobie oszczędzanie na ochronie w takich sytuacjach. Trzeba by ją chyba wynajmować na minuty.

Jeszcze przed głosowaniem, nazywanym w Rosji, nie wiedzieć, czemu, wyborami prezydenta ich przyszły zwycięzca postawił ambitne zadania – w najbliższych siedmiu latach rosyjski produkt krajowy ma wzrosnąć o 50%. Łatwiej powiedzieć niż zrobić, zwłaszcza w sytuacji, kiedy w ubiegłym roku rosyjski wzrost to wątłe 1,5% (świat średnio urósł o 3%), a w tym roku optymiści mówią o wzroście 1,7% (i znów – świat 3,1%). Co gorsze wielu rosyjskich ekspertów jest zdania, że w rzeczywistości gospodarka rozwijała się wolniej i wskazuje na różne statystyczne tricki, do jakich uciekały się władze chcąc podkolorować nieco obraz sytuacji.

Dość już dawno temu przez media przetoczyła się dyskusja o podatkach Agnieszki Radwańskiej, najlepszej polskiej tenisistki. Była ona wtedy przedstawiana jako przykład patriotyzmu, bo przecież mogła była zostać bez kłopotu rezydentką podatkową któregoś z krajów o bardzo niskim poziomie osobistego opodatkowania, a jednak wciąż płaciła podatki w Polsce. (Czy nadal trwa w tym heroizmie – nie wiem, ale też nie ma to większego znaczenia.)

Do czego sprowadza się marksizm, socjalizm, komunizm, czy jak to tam zwał w zależności od stopnia stosowanej przemocy. W gruncie rzeczy do bardzo prymitywnej idei, że bogatym należy zabrać ich aktywa (pieniądze, posiadłości etc.) i oddać wspólnocie – państwu, by nimi dysponowała dla dobra ogółu. Bezpośrednim wykonawcą takiego rozporządzania cudzą, a teraz już niby wspólną własnością jest oczywiście urzędnik, czy to państwa, czy partyjny – jakiś tam do tego celu przez kradnących wytypowany. Oczywistym jest, że taki państwowy złodziej wyznaczy sam siebie. Kradnie się wszak, by mieć, posiadać, dysponować

No i cóż ty najlepszego nam zrobiłaś droga nasza arystokracjo. Dumni byliśmy i kochaliśmy Radziwiłłów, Sobańskich, Czartoryskich, Lubomirskich jak Ameryka kocha swoją Myszkę Miki. Biedną jak mysz i śmieszną w swoich aspiracjach. Nasi ziemianie bez ziemi, książęta bez zamków, księżne bez alkowy, leczyliście nasze kompleksy i sny o narodowej świetności, sami pozostając beznadziejnie groteskowi.

Powstał nowy papierek (nazywany przez badaczy „paper”), który ma ponoć dowodzić, że im wyższe podatki, tym lepiej. A przynajmniej obalać tezę, że jest odwrotnie.