Wobec wyzwań stojących przed polskim społeczeństwem, związanym przede wszystkim ze zmianami demograficznymi i zmieniającą się strukturą wieku obywateli, a także mając na uwadze problemy związane z problemami o charakterze cywilizacyjnym, skutkującymi zwiększoną liczbą zachorowań na określone rodzaje chorób, istotna modyfikacja systemu opieki zdrowotnej w Polsce wydaje się być kwestią absolutnie kluczową. W tej chwili model ochrony zdrowia w naszym kraju jest często „łatany” kolejnymi zmianami, mającymi na celu przede wszystkim punktowe przesunięcia środków w ramach budżetu NFZ czy też opanowywanie bieżących kryzysów. Brak jest jednak reformy systemowej, odpowiadającej rzeczywistym zagrożeniom, które przynajmniej częściowo już zdążyły się ujawnić. Poza wspomnianymi procesami demograficznymi i cywilizacyjnymi, które będą skutkowały zwiększonym zapotrzebowaniem na świadczenia opieki zdrowotnej w przyszłości, trzeba wspomnieć choćby o wciąż niedostatecznie wysokim finansowaniu ochrony zdrowia czy też o nasilających się problemach kadrowych, zarówno wśród lekarzy poszczególnych specjalizacji, jak i np. pielęgniarek.
