Warsaw Enterprise Institute przyjrzał się pakietom antykryzysowym, które w trakcie pandemii koronawirusa Sars-Cov2 wdrożyły światowe rządy. Okazuje się, że właściwie każdy rząd takowe wdrażał i, co więcej, bez względu na rodzaj i efektywność prowadzonej polityki epidemiologicznej (z lockdownem, czy bez), sposoby na łagodzenie skutków gospodarczych pandemii były i są bardzo podobne. Wynika to
zapewne z faktu, że kryzysy tego typu w zglobalizowanej gospodarce uderzają nawet społeczeństwa łagodniej potraktowane przez wirusa oraz z faktu, że w reakcji na recesję rządy przyjęły strategię robienia „wszystkiego, co się da” i używały pełnego arsenału dostępnych polityk. Przy wsparciu banków centralnych zapewniano płynność akcji kredytowej w gospodarce, organy fiskalne liberalizowały swoje podejście do ściągania podatków, a ministerstwa finansów hojnie rozdawały zasiłki i dopłaty do pensji. Krótkofalowo te polityki osiągnęły prawdopodobnie zamierzony skutek, powstrzymując pogłębianie się recesji, ale w długim terminie ich efektywność będzie spadać.
