„Fake news”, czyli nieprawdzie informacje – to określenie zrobiło w 2017 roku największą karierę, tak jakby publiczne kłamanie było czymś nowym i wyjątkowym. Co takiego się nagle stało, że międlą je przez wszystkie przypadki politycy, media tradycyjne, organizacje ochrony tego i owego, dostawcy platform społecznościowych, eksperci, analitycy i tacy tam?

Jeszcze nie uspokoiło się na ulicach Warszawy i innych miast, a PiS chce zafundować sobie kolejną awanturę. Tym razem rozróbę i to grubą, może wywołać próba „repolonizacji mediów”. PiS jeszcze nie rozpoczął żadnych konkretnych prac ustawowych, ale ciągła gadanina o niemieckich polskojęzycznych mediach, o ich mniej lub bardziej domniemanych dysponentach, o możliwości podważenia prawa własności wywołuje niepokój, a za chwilę wywoła awanturę. Dziennikarze są z natury rzeczy wrzaskliwi, a ponieważ z racji wykonywanego zawodu mają, mniejsza o to czy słusznie, dostęp do serc i umysłów Polaków, to zdolni są wyprowadzić ich na ulice. Poprzez kontakty ze swoimi kolegami po fachu z zagranicy są też w stanie uruchomić na świecie potężną kampanię propagandową.

Oczywiście Trumpa. To jego pierwsze odwiedziny państwa europejskiego, jeśli pominąć Watykan. Wcześniejsza podróż związana była ze szczytem NATO i G7. Agencja Associated Press opublikowała właśnie artykuł o wizycie i już w tytule zadaje podchwytliwe pytanie: Czemu Trump z pierwszą wizytą wybrał się do Polski – nacji eks-komunistycznej zamiast do Wielkiej Brytanii. (W oryginale: „Poland 1st. Why Trump visists ex-communist nation before UK) . I dalej – albo do Francji, czy Niemiec. No właśnie, czemu? Napierw powinien zapewne pojechać do eks-nazistowskiej i eks-komunistycznej nacji, czyli Niemiec. Albo do eks-kolonialistów – do Francji czy Wielkiej Brytanii.

Była dziennikarka i była ambasadorowa Dorota Wysocka-Schnepf pochwaliła się ostatnio, że bojkotuje TVP, Orlen i PZU. Dogłębnych motywacji jakie stoją za tym niewątpliwie brawurową i szlachetną akcją nie znam, ale domyślam się że chodzi o walkę z reżimem, obronę demokracji i wolności, trybunał i coś tam coś tam.

Ruszają prace komisji weryfikacyjnej ds reprywatyzacji, która ma się zająć procederem „odzyskiwania” przez niby spadkobierców zagrabionych przez komunistów warszawskich nieruchomości. Komisja ma szansę naprawić część wyrządzonego zła, bo sam proceder w wielu przypadkach wyglądał na zwykłą kradzież z włamaniem tyle, że nie przy pomocy łomu, czy wytrycha, ale zręcznie napisanych „dokumentów”. Szkoda, że prace komisji będą od początku naznaczone skazą. Oto minister sprawiedliwości do współpracy z komisją powołał Radę Społeczną. W jej skład wchodzą przedstawiciele organizacji, które przez lata walczyły z dziką reprywatyzacją oraz organizacji zrzeszających pokrzywdzonych. I wszystko pięknie, tylko w Radzie nie znalazł się ani jeden przedstawiciel reprezentujący dawnych właścicieli, czy spadkobierców, jak choćby tych zrzeszonych w Polskim Towarzystwie Ziemiańskim.

Nadciąga lato, a wraz z nim nielegalni imigranci, w niektórych kręgach zwani uchodźcami. Po groźbach nałożenia przez Unię kar na Polskę, Węgry i Austrię powraca pełna hipokryzji dyskusja na temat „przyjmować, nie przyjmować”. Dla mnie sprawa jest oczywista – nie przyjmować. Polityka Unii wobec problemu nielegalnej imigracji jest skrajnie głupia, szkodliwa i amoralna.

Skąd się ten urokliwy zwrot wziął dokładnie nie wiadomo, ale wiadomo o co w nim chodzi. O to, że zajęci przyjemnostkami – np. w oczekiwaniu na pociąg, nawet nie zauważamy, że nam właśnie odjechał, że wydarza się coś istotnego.

Lubimy być chwaleni przez innych. Dopiero gdy cudzoziemcy pochwalą naszą kuchnię, urodę Polek, gdy dowiemy się o zwycięstwach za granicą w konkursach architektonicznych, olimpiadach matematycznych, informatycznych, gdy w zagranicznych mediach pojawi się wzmianka o jakimś polskim produkcie, to czujemy prawdziwą satysfakcję. U nas w Polsce, samemu się chwalić nie wypada. To wstydliwe i podejrzane. Nawet media jeśli opiszą jakiś polski produkt bez powoływania się na opinie z zagranicy, podejrzewane są o uprawianie kryptoreklamy. Część firm zdaje się wstydzić własnego pochodzenia także nad Wisłą: firmy odzieżowe na rynku lokalnym przybierają włoskie czy francuskie nazwy, a np. popularna sieć restauracji orientalnych swoją kuchnię reklamuje nazwiskiem amerykańskiego kucharza, który w rzeczywistości nawet nie istnieje. 

We wszystkich rozważaniach o prezydenturze Trumpa pomijany jest jeden bardzo ważny aspekt. Pisze się globalnych sojuszach i zbliżeniu z Rosją, o NATO i niepewności co do jego przyszłego kształtu, polityce gospodarczej i wojnie handlowej z Chinami, o wszystkich tych wielkich i strategicznych sprawach, tak wielkich, że aż strach się bać. Tymczasem (przynajmniej wg mnie) jednym z najważniejszych aspektów prezydentury Trumpa będzie jej ludowość szyderczo zwana populizmem i zmiany kulturowe jakie przyniesie. Ewentualny sukces prezydentury Trumpa oznaczać będzie koniec politycznej poprawności, którą dla naszych potrzeb nazwiemy polityczną paranoicznością.