W tekście „Pinior – głupia polityka karna” Cezary Kaźmierczak popełnia – moim zdaniem – podstawowy błąd w diagnozowaniu problemu korupcji w Polsce. Uważa on, że ściganie polityka za łapówki wysokości 46 tys. zł jest drugorzędne, bo ważniejsze są wyłudzenia VAT czy CIT. Sytuacja jest raczej odwrotna – byłoby mniej wyłudzeń na wielką skalę, gdyby było jasne, że polityk może trafić za kratki nawet za 46 tys. zł.  

Polskie i europejskie media prześcigają się w wyszukiwaniu informacji, która mają potwierdzić, że nowy amerykański prezydent tylko czeka na to, by zawrzeć sojusz z Władimirem Putinem wystawiając do wiatru sojuszników z NATO. Jakby nie chciały zauważyć, że normalizację relacji Zachodu z Moskwą uniemożliwia polityka Kremla. A ta na razie się nie zmieni.

Zawsze okazuje się, że jak polityk sięga po nowe źródło pieniędzy i obiecuje przeznaczyć je na inwestycje, to prędzej czy później i tak sfinansuje nimi kampanię wyborczą.

Nie w Niemczech, nie we Francji, nie w Polsce, nie w Grecji czy Hiszpanii, ale na Ukrainie ludzie są w stanie umierać za Unię Europejską.

Zawsze zadziwia łatwość, z jaką Donald Tusk rzuca zapewniania o przyszłych sukcesach oraz brak wytłumaczenia, dlaczego zapowiedziany dobrobyt i ogólne szczęście mają się dopiero ziścić.

Przykład Ukrainy pokazuje, że Bruksela ciągle nie rozumie, że nie jest pępkiem świata.

Jeśli czekaliśmy na możliwość przełomu w Polskiej polityce, to szansa na to jest teraz.

To niesamowite jak wielu sprzymierzeńców ma Donald Tusk.

Wielu w to nie wierzyło, a jednak stało się.