Agenda Polska: Strategia konkurencji prawno-instytucjonalnej Polski
Nie ulega wątpliwości, że obecnie, w 2017 roku, Polska jest zupełnie innym państwem niż w 1989 roku. Wydawałoby się, że postęp gospodarczy jest oczywistością, jednak w rzeczywistości wcale tak nie jest. Za przykład mogą posłużyć inne państwa byłego bloku wschodniego, takie jak np. Ukraina, która dzisiaj jest państwem znacznie uboższym niż 28 lat temu. Nadając taki kontekst polskiej najnowszej historii gospodarczej, trzeba uznać, że udało nam się osiągnąć ogromny sukces cywilizacyjny. Jest to widoczne tym bardziej, że w czasie następujących dynamicznie przemian polityczno-ustrojowych i transformacji z gospodarki centralnie sterowanej do kierującej się zasadami wolnego rynku, Polska była jednym z uboższych państw regionu. Dzisiaj powoli wybijamy się na pozycję lidera, a w perspektywie następnych lat chcemy dogonić, pod względem zamożności, najbardziej rozwinięte gospodarki zachodnie. Jest to cel ambitny, ale możliwy do zrealizowania, pod jednym warunkiem – Polska musi za wszelką cenę uniknąć pułapki średniego rozwoju. Jeśli nie uda się tego osiągnąć, dystans pomiędzy naszymi pensjami a wynagrodzeniami ludzi na Zachodzie, zamiast maleć, pozostanie w najlepszym wypadku taki sam. W dłuższej perspektywie natomiast, gospodarcza stagnacja oznacza cywilizacyjną i polityczną degradację Polski, a na to już z pewnością nie możemy sobie pozwolić. Konsekwencje mogą być zatem bardzo poważne, jednak zagrożenie jest aktualnie całkiem realne.
